Felrood, verfrissend zuur, en boordevol karakter: hibiscusthee — of infusie van hibiscusbloemen — is langzaamaan Europa aan het veroveren, nadat het al eeuwen een vaste waarde is in Afrika, het Midden-Oosten en delen van Azië. Wat ooit een cultureel ritueel of volksgeneesmiddel was, wordt nu hip in theebars, wellnesscentra en zelfs cocktailbars. Maar wat maakt hibiscusthee zo bijzonder? En waarom raakt ze stilaan ingebed in het dagelijkse ritueel van steeds meer Europeanen?
Een eeuwenoude infusie met diepe wortels
De basis van hibiscusthee is de hibiscus sabdariffa, een plant die het vooral goed doet in warme klimaten zoals Soedan, Egypte, Senegal en Mexico. De infusie — ook wel bekend als karkadé of sorrel — wordt gemaakt van de gedroogde kelkblaadjes van de bloem, die een dieprode kleur geven aan het water zodra ze worden overgoten met heet water.
In West-Afrika is hibiscusthee veel meer dan een drankje. Ze wordt daar ijskoud geserveerd op straat, tijdens feesten, of als verkoelende dorstlesser op warme dagen. In Egypte is karkadé zelfs een klassiek huwelijksdrankje. Ook in de Caraïben en Latijns-Amerika (denk aan ‘agua de Jamaica’) is de infusie razend populair, vaak met kruiden zoals kaneel of gember toegevoegd.
Hibiscusthee is dus geen trend, maar een erfgoed — eentje dat zich langzaam maar zeker een weg baant naar onze keukenkasten en cafés.
Waarom steeds meer Europeanen vallen voor hibiscus
Wat begon als een niche voor theeliefhebbers of wereldreizigers, is nu een duidelijke opmars. En dat heeft meerdere redenen:
- De uitgesproken smaak: hibiscus heeft een heerlijk friszure toets, vergelijkbaar met veenbessen of granaatappel. Het is anders dan traditionele kruidenthee — minder “stoffig”, meer punch.
- De visuele aantrekkingskracht: de felrode kleur spreekt aan. Zeker op social media is een mooie thee goud waard.
- Gezondheidsvoordelen: hibiscusthee wordt geroemd om haar antioxiderende werking, bloeddrukverlagende eigenschappen en positieve invloed op cholesterol. (Al zijn de wetenschappelijke claims best genuanceerd te benaderen — het is geen wondermiddel, maar wel een gezond alternatief voor zoete dranken.)
- Veelzijdigheid: je kan hibiscus warm drinken, maar ook koud als ijsthee, gemixt met munt of sinaasappel, of verwerkt in mocktails en zelfs vinaigrettes. Multifunctioneel dus.
Steeds meer Europese merken brengen blends op de markt waarin hibiscus centraal staat: in combinatie met rozenbottel, bessen, citroengras of gember. Het drankje verliest zo niets van zijn Afrikaanse roots, maar past zich aan onze smaakprofielen aan — zonder zijn kracht te verliezen.
Wat proef je precies als je hibiscusthee drinkt?
Hibiscus heeft een krachtige, zure smaak met een licht florale ondertoon. Sommige mensen vergelijken het met zure snoepjes, anderen vinden het net verfrissend aards. Zonder toevoeging van zoetstoffen is de thee intens zuur — iets waar je van moet houden. Maar met een lepeltje honing of een schijfje sinaasappel krijg je een perfect gebalanceerd drankje, geschikt voor elk moment van de dag.
In koude vorm is hibiscus onovertroffen als natuurlijke dorstlesser. Voeg wat munt, gember of een vleugje citroen toe, en je hebt een ijsthee die het haalt van elke frisdrank op de markt. Bovendien is hibiscus volledig cafeïnevrij, waardoor het ook ‘s avonds of voor kinderen perfect kan worden gedronken.
Cultureel geladen, maar met universele charme
Wat hibiscusthee zo bijzonder maakt, is dat het niet enkel een smaak of geur is — het is een verhaal. In veel Afrikaanse landen wordt het gebruikt bij rituelen, feesten, als symbool van gastvrijheid. Zelfs in de islamitische wereld wordt het soms gezien als alternatief voor alcohol bij formele gelegenheden.
Nu die infusie ook in Europa steeds meer harten verovert, is dat geen vorm van toe-eigening, maar van uitwisseling. Hibiscusthee is een van die zeldzame dranken die tegelijk authentiek, gezond, veelzijdig en esthetisch aantrekkelijk is. Geen wonder dat ze ook bij ons terrein wint — beetje bij beetje, kopje per kopje.
En als je het mij vraagt: hibiscusthee heeft het potentieel om uit te groeien tot wat matcha of kurkuma-lattes de voorbije jaren waren — een wellnessicoon. Alleen dan zonder het pretentieus randje. Gewoon een prachtig rood drankje, met diepgang in kleur, smaak en achtergrond. Wat wil een mens nog meer?
